Nieuwsbrief

easyJetset

De speeltuin van de rijken is het. En de Côte d’Azur heeft zich daarvoor nooit geschaamd. Wat wil je ook: driehonderd dagen zon per jaar, een fluorescerend blauwe Méditerranée en tweehonderd kilometer strand. Plus 27 jachthavens met 50.000 drijvende paleizen die bijna kapseizen onder het klatergoud.

It’s nice in Nice

Er is eigenlijk maar één manier om in Nice te arriveren: per vliegtuig. EasyJet vliegt niet alleen toeristen naar de ‘hoofdstad van de Franse Rivièra’ maar ook jetsetters. Zoals de 23-jarige Pieter-Jan, die op bezoek gaat bij zijn vader met in zijn rugzakje een blikje Red Bull, zwembroek en handdoek. Een dagje vindt hij wel genoeg. Dom, want Nice is nice.

“‘Allo?” Een knappe twintiger probeert zich verstaanbaar te maken, terwijl hij vertwijfeld om zich heen kijkt wie hem belt. Nummer 23 is hij, volgens het nummer boven zijn rode telefoon. Hij wordt gebeld door nummer 12, aan de andere kant van het café op een klein balkonnetje. Maar nummer 23 weet dat niet, want een B-artieste blèrt haar covertje van Celine Dion zó hard in de microfoon, dat de telefoons, waarmee je drankjes kunt bestellen aan de bar en andere cafégangers kunt versieren, ijdele diensten verrichten. Vertwijfeld hangt 23 op. Rond middernacht is het bomvol in telefoonbar Le 6, de populairste homokroeg van Nice. De telefoons hangen er vooral als gimmick, maar op rustigere momenten voldoen ze heus als je iets leuks wilt scoren. Of bijvoorbeeld om te weten te komen dat nummer 7 de scene in Nice levendiger, leuker en heter vindt dan die van Parijs.

Nice is de ideale instapstad voor een ontdekkingstocht langs de Côte d’Azur: groot, mondain, relaxed en reuze toegankelijk. Dankzij de gemiddelde temperatuur van twintig graden is het een populaire overwinterbestemming. Nice heeft de meeste driesterrenrestaurants per vierkante kilometer ter wereld, maar je kunt ook op iedere straathoek terecht voor een warme panini met fromage en jambon. Geldsmijterij is hier net zo’n serieuze optie als lowbudget, en aftandse Peugeotjes pruttelen dan ook tussen dikke Mercedessen over de Promenade des Anglais, een tienbaans raceboulevard van oost naar west.

In het helse hoogseizoen hangt een penetrante geur van uitlaatgassen en Ambre Solaire boven de stad, maar de rest van het jaar kom je tot rust door Nice’ zeebries op te snuiven op een van de honderden blauwe stoeltjes en te genieten van het uitzicht over de Baie des Anges. Bescheiden jongens, die Niçois, maar de naam had niet beter gekozen kunnen worden: blauwer dan de Engelenbaai wordt de Méditerranée niet.

Alles Cannes

Er is eigenlijk maar één manier om in Cannes te arriveren: per cruiseschip. Want het kleine broertje van Nice heeft een minderwaardigheidscomplexje. Beide steden hebben hun aandeel van beroemdheden in hun prestigieuze hotels langs de flaneerboulevard aan een azuurblauwe baai. Maar Cannes wint. Op statigheid.

Het gras is groener en nog preciezer besproeid en gemaaid. Openbare toiletten zijn talrijker en veelal gratis. En er staan nog veel meer blauwe stoeltjes op de boulevard. Maar met het strand geeft Cannes Nice de nekslag. In Nice is het behelpen: daar klauter je uit de zee met een van pijn vertrokken gezicht over forse kiezels terug naar je hotelhanddoekje. Maar het behaagzieke Cannes heeft een heus zandstrand. Weliswaar spoelt het zand met tomeloos enthousiasme weg – en dus moet iedere winter een nieuw strand geïmporteerd en opgespoten worden – maar dat deert niet, want er worden bakken met geld aan verdiend. Het overgrote deel is in bezit van prestigieuze hotels als het Martinez en Majestic. Op zo’n privéstrand kost een ligbedje tien euro per dagdeel en wil je er een parasol of handdoek bij, dan leg je nog een tientje bij. Maar je hoeft niet alleen de hele dag te zonnebaden, je kunt je ook laven aan champagne en verse kreeft. Tegen meerkosten, uiteraard.

“Cannes is de enige plek waar je op weg naar een cocktailparty kunt worden overreden door Gérard Depardieu,” wist Liz Hurley. In Cannes ontkom je niet aan de glitter en glamour waaraan de Côte d’Azur zijn hedonistische reputatie te danken heeft. Al was het maar vanwege de belangrijkste blikvanger: het befaamde Carlton-hotel, waar Grace Kelly en Cary Grant de liefde bedreven in Alfred Hitchcocks To catch a thief. En waar Leonardo DiCaprio en Tobey Maguire hun blote bipsen uit het hotelraam staken om hun fans te bekoren. Cannes was een sterrentrekker en is dat nog steeds, maar als starfucker heb je hier eigenlijk niets te zoeken. Tijdens het filmfestival kom je niet bij ze in de buurt en de 355 andere dagen van het jaar herinnert alleen de walk of fame bij het spuuglelijke Palais des Festivals aan hun aanwezigheid.

Blijft over: het favoriete tijdverdrijf van de lokale bevolking, flaneren over de boulevard de la Croisette. En dat doe je in stijl: goed geconserveerde dames in lange zomerjurk en suikerspin op hun hoofd gaan liefst vergezeld van een haarbal met pootjes die Fifi heet. Want alles kan in Cannes, als het maar een beetje deftig is.

Disneyland Monaco

Er is eigenlijk maar één manier om in Monaco te arriveren: per helikopter. Als bromvliegen cirkelen ze rond je hoofd. Voor zes tientjes brengt HeliAir Monaco je in zes minuten van Aeroport Nice-Côte d’Azur naar het piepkleine, keurig aangeharkte vorstendommetje.

Monaco is het Disneyland van de Côte d’Azur. Met Marne-la-Vallée bij Parijs wedijvert het net geen twee vierkante kilometer grote dwergstaatje (net zo groot als het polderdorp Bennebroek) om de titel van het properste stukje Europa. Tweemaal daags wordt de straat aangeveegd en het strandje aangeharkt. Een leger tuinmannen is dag in, dag uit in de weer om in de rozentuin van prinses Grace en alle andere stadsparken gras te maaien dat helemaal niet gemaaid hoeft te worden. Omdat het gisteren nog gemaaid werd.

Om de drie stappen ontdek je in Monaco weer een nieuw verbodsbord. Op het gras lopen? Mag niet. Propjes op straat gooien? Boete. Picknicken in het park? Verboden. Koddig zijn de borden die melden dat het al even interdit is om blootsvoets of in een zwembroekje over straat te lopen. Dat moet gecontroleerd worden en dus is er altijd een politieagent in de buurt met zijn bonnenboekje in de aanslag. Als dat je niet weerhoudt om je kauwgumpje lukraak uit te spugen, zijn het wel de ontelbare beveiligingscamera’s die iedere straat in het oog houden.

“Verder dan het casino kom je niet als je hier een auto steelt,” weet de hotelconciërge. De Moyenne Corniche, de middelste van drie kustwegen langs de Côte d’Azur, loopt zonder grenscontrole rechtstreeks de politiestaat in, maar in geval van nood komt er geen Bentley meer in of uit. De hele stad kan binnen tien minuten hermetisch worden afgesloten. De inwoners van Monaco wanen zich niet alleen veilig, ze zijn het ook. Moet ook wel, want dit is het domein van de rijken. Dat merk je aan de prijzen. Aan een modaal dineetje ga je failliet, maar zelfs bij de plaatselijke snackbar betaal je je scheel: een bordje mosselen, een slaatje en een biertje voor twee kostte ons 53 euro.

Genoeg nullen op de bank, da’s de voorwaarde om in aanmerking te komen voor een flatje. Voordeel: niemand hoeft hier belasting te betalen. Waar al die gezagsdragers, klusjesmannen, hoveniers en straatvegers die het plastic stadje spic en span houden dan van worden betaald? Uit de inkomsten van het casino van Monte-Carlo. Als daar eens flink de fik in gaat, ligt de hele stad op zijn gat.

Saint-Tropez, c’est trop

Er is maar één manier om in Saint-Tropez te arriveren: per jacht. Inwoners als Brigitte Bardot noemen hun vissersdorp ook wel Saint-Trop, Sint-Teveel, terwijl sterrenkijkers beweren dat het lustoord passé is. Maar de beroemdheden waren er dit jaar allemaal weer.

De vaste route van de celebs: via de jachthaven naar het rode terras van Le Sénéquier voor een ontbijtje, poenig lunchen in het restaurant van de Eindhovense vijftiger Joseph en dan een fles bubbels in de roodpluchen homokroeg van Nano. De 62-jarige kroegbaas Nano – wit pluishaar en rubberen huid – kent ze allemaal. De muren zijn behangen met honderden fotolijstjes: Nano met Boy George, Nano met George Michael, Nano met Michael Jackson. Discreet over zijn beroemde bezoekers is Nano allerminst. Maar ja, niemand gaat dan ook naar Saint-Tropez om onopgemerkt te blijven. Stel Nano één vraag en hij loopt leeg. Neem George Michael: die kwam hier al in zijn Wham!-tijd. Toen nog met hoogblonde dames aan zijn zij, maar Nano wist wel beter. “Sinds dat ongelukje in de wc komt hij hier nog steeds, alleen neemt hij nu mooie jongens mee. Maar ik had allang door hoe het zat.”

‘Le Prince’, die van Lignac dus, was hier kind aan huis. Bram van Leeuwen overstelpte Nano met blinkende cadeaus als een levensgrote gouden boeddha. Uit de erfenis kreeg Nano een Cadillac met het nummerbord ‘Prince L’ en een 24-karaats gouden grille. Met plezier rijdt Nano er zijn rondjes mee door Saint-Tropez. De weduwnaar van de prins, Hans Verver, komt nog iedere dag. Samen met een jong ding uit Malta, zijn nieuwe vriendje. Nano omschrijft hem als ‘pas mal‘. Trouwens: of we al wisten dat het megalomane jacht van de prins te koop staat. Want de vijftien overgebleven Aziaatjes aan boord slorpen Hans’ erfenis in rap tempo op. “Geen idee,” voegt Nano er aan toe, “wat de prins met die spleetoogjes had. Die hebben zúlke kleine piemeltjes…”

Een nichtenkit wil hij zijn zaak niet noemen. Eerder mélangé: iedereen is welkom. En als Elton John of Joan Collins vanuit hun pied-à-terre in de buurt op bezoek komen, blijft de deur gewoon open. Bang dat het binnen een kwartier volzit met gillende fans is Nano niet. Want het blijft Saint-Tropez, waar in de koeling van het supermarktje de blikjes cola naast de flessen Moët et Chandon staan. 

Côte d’Azur voor Dummy’s
Nice
Eten: KARR serveert hippe nieuwe interpretaties van oude Niçoise specialiteiten (6 rue Alphonse Karr, 0033 493 821 831,www.karr.fr). Drinken: telefoonbar Le 6 is de hotste homokroeg (6 rue de la Terrasse, 0033 493 626 664). Stappen: Le Klub is de grootste homoclub aan de Côte d’Azur (6 rue Halévy, 0033 493 168 726, www.leklub.net). Slapen: homohotelletje Meyerbeer Beach, op spuugafstand van het strand, is goedkoop en ideaal voor feestbeesten: het ontbijt wordt geserveerd van ’s morgens acht tot ’s avonds acht (15, rue Meyerbeer, tel. 0033 493 889 565, www.come.to/meyerbeer).
Cannes
Slapen: Hôtel des Allees is een met Zwitserse precisie gerund betaalbaar hotelletje in hartje stad (6, rue Emile Negrin, 0033 493 395 390,www.hotel-des-allees.com. Monaco Slapen: Het Columbus (zie onder) is Monaco’s eerste designhotel (23, avenue des Papalins, 00377 9205 9000, www.columbushotels.com).
Saint-Tropez
Ontbijten: Stamgast Giorgio Armani nuttigt zijn petit déjeuner op het terras van Le Sénéquier (aan de haven). Drinken: champagne is de rigueur chez Nano (2 rue Sibille) Slapen: Iets buiten Saint-Tropez runt het allervriendelijkste Hollandse stel Jeroen en René hun B&B Les Cigognes (803 chemin du Carry, Cogolin, tel. 0033 494 540 414).
Très zen: Hôtel Columbus
Monaco staat bol van de zwierige suikertaarthotels als het Hôtel de Paris of het Hôtel Hermitage met een heuse wintertuin van Eiffel, maar aan een knap designhotel ontbrak het. Niet meer nu het Columbus een stijlvolle oase van contemporaine luxe biedt. Geen glimmend gouden bedden, flonkerende kroonluchters en kreunende crooners, maar witte muren, chocoladebruine bedden en caramelkleurige karpetten – lekker zen. Kamers hebben moderne gemakken als dvd-speler en gratis internetverbinding, plus een fijn balkon met uitzicht op de rozentuin van prinses Grace of de azuren Méditerranée. In de lobby klinken lekkere loungedeuntjes en op het terras prikt prins Albert graag een vorkje. Handig: het hotel staat pal naast de heliport. En voor Monegaskische begrippen is het Columbus, hoe luxueus ook, opvallend betaalbaar.
Sterrenherberg: Hôtel du Cap
Het Carlton in Cannes was een paar jaar geleden nog dé sterrenherberg van het filmfestival. Maar nu de echte sterren moeten vechten met playmates om het beste plekje op de rode loper, ontvluchten ze de gekte naar het Grand Hôtel du Cap-Ferrat bij Antibes. Lady Di sliep graag in suite 309, tegenwoordig neemt Madonna daar haar intrek. Tegen een journalist zei ze: “De kop koffie en croissant die ik je nu aanbied, zijn duurder dan mijn schoenen.” Maar wel even contant afrekenen graag, want creditcards worden niet geaccepteerd. Madonna’s favoriete suite komt trouwens op zo’n 2000 euro. Per nacht.

Gratis nieuwsbrief
Wil jij mijn reisreportages gratis in je mailbox? Ik stuur je graag eens per kwartaal mijn nieuwsbrief.