Nieuwsbrief

Vive Vuitton

Te voet trok Louis Vuitton als 14-jarig joch naar Parijs. Wist hij veel dat hij met wat afgeplatte kisten de basis zou leggen voor ’s werelds grootste luxe-imperium. De nieuwste uitbreiding is een statige winkel in de P.C. Hooftstraat. Reisjournalist Sander Groen reist af naar Parijs en werpt een blik in LV’s decadente geschiedenis. Ça marche, bien sûr…

Victoria Beckham heeft haar goede smaak duur bekocht. Bij terugkomst van vakantie bleken op Heathrow haar negen Louis Vuitton-koffers verdwenen te zijn. Marc Jacobs riep meteen dat niets hipper was dan je koffers te laten stelen, zolang er Louis Vuitton op stond. Maar Vic was niet blij. British Airways putte zich uit in excuses en betaalde een schadevergoeding van zo’n 200.000 euro. Victoria, David en zoontje Brooklyn kregen bovendien vrij reizen in de decadente eerste klasse van BA. Voor de rest van hun levens. Maar daarmee waren Victoria’s negen statussymbolen nog niet teruggevonden.

Goeroe

Een volgestouwde kruierkar met LV-koffers in het vliegtuig laden is heden ten dage misschien niet zo slim. Louis Vuitton is gewild goed. Dertig jaar geleden waren er twee eigen winkels, nu zijn het er 287. Louis Vuitton groeide uit tot ’s werelds grootste luxe-imperium met namen zoals Dior, Givenchy, Lacroix en Moët & Chandon. Maar nog steeds voert Louis Vuitton de boventoon: eenderde van de totale omzet (ruim 10 miljard euro) komt van dat luxemerk. De spullen zijn niet aan te slépen; voor een beetje handtas kan je zomaar op een wachtlijst van een halfjaar belanden. En dat terwijl stijlgoeroes in de jaren 90 nog de ondergang voorspelden. Zij wisten toen nog niet dat een van de hotste mode-ontwerpers een frisse wind door het stokoude huis zou blazen: Marc Jacobs. Hij verwerkte vanaf 1998 de rijke erfenis, zoals het beroemde dessin met het de in elkaar gestrengelde letters L en V en het nog oudere bruin- en caramelkleurige dambordmotief, in zijn eigentijdse ontwerpen. En in het Amerikaanse blad Interview bleef hij nuchter onder zijn prestigieuze aanstelling: “ik ben niet een of andere nicht die zegt: ‘het worden lange rokken en mouwloze shirts!'” Maar toch: voor het eerst waagde Louis Vuitton zich buiten het eigen expertiseveld van luxe reiswaren voor de rijken de aarde. De gok sloeg aan en voorkwam dat het merk voorgoed als achterhaald en nuffig afgeschreven werd.

Doodskist

Voordat Jacobs voor Louis Vuitton aan de slag kon, moest hij eerst op audiëntie komen in het bedevaartsoord in Asnières. In deze vredige buitenwijk aan de noordkant van Parijs is het Louis Vuitton-museum geparkeerd. Naast succesnummers uit verleden én heden is daar nog een ander museumstuk te bewonderen: de laatste authentieke Vuitton die in het bedrijf werkzaam is. De achterachterkleinzoon van Louis, Patrick Vuitton (50), heeft er de leiding over de afdeling commandes spéciales. Nog steeds kun je je hutkoffer, theekist of reistas op maat bestellen. Meneer Patrick ontwerpt ze in nauw overleg met de klant en laat ze handmatig in elkaar timmeren in de aanpalende werkplaats. Als je genoeg geld meebrengt kun je alles gedaan krijgen. Hoewel, met het oog op het bedrijfsimago stelt Patrick paal en perk aan te gewaagde bestellingen. Een met monogram-canvas beklede Louis Vuitton-doodskist behoort níet tot de mogelijkheden. “Het mooiste van een reis is het moment dat je weer thuiskomt. En van de reis naar de dood kom je niet meer terug. Nee, een doodskist strookt niet met ons imago. En daar moet ik toch op letten, we kunnen niet zomaar wat maken.”

Geen doodskist dus, maar verder kun je het zo gek niet bedenken of Patrick gaat ermee aan de slag. “Mijn eerste ontwerp was een koffer van één meter tien hoog waar een hele hifi-installatie in paste. Met alles erop en eraan: platenspeler, versterker, tuner, noem maar op. De koffer werd op maat om de apparatuur heen gebouwd, voor geen enkele andere installatie zou hij geschikt zijn. Dat was een jaar of dertig geleden. Vorig jaar zag ik de eigenaar in Tokio, waar hij dirigent is, en ondanks dat moderne apparatuur natuurlijk veel kleiner is, sleepte hij de koffer nog steeds met zich mee over de wereld. Voor Japanse brillenverzamelaars heb ik ook koffers gemaakt waar hun hele collectie in paste. Zelfs een voor een verzameling van skibrillen. Een van mijn kleinste ontwerpen was een doosje voor twee champagneflûtes, voor een cliënte die in het vliegtuig liever niet uit plastic glazen dronk. Als de champagne werd ontkurkt, ging haar handtasje open en kwamen de glazen uit het doosje, voor haarzelf en haar echtgenoot.”

Picknick

“Nederlandse klanten? Ja, ik heb er een gehad die een kist wilde voor zijn verfblikken.” Namen noemt Patrick niet, want zijn klanten stellen prijs op privacy. “Het zijn niet zo vaak grote sterren, maar vooral frequente reizigers die de helft van het jaar in vliegtuigen en hotels doorbrengen. Die hebben heel speciale wensen. Een zakenman die één koffer wil voor zowel kleding als laptop, met alle accessoires. Een toneelregisseur die een passende kist wil voor zijn kostuums, of een musicus voor zijn instrumenten. Het moet vooral praktisch zijn, het zijn niet per se mensen die une extravagance willen begaan. Ik luister naar hun wensen, maak een eerste schets en een berekening van wat het ongeveer gaat kosten. Als de klant akkoord is nemen we het ontwerp in productie. Maar niemand wil dezelfde koffer, dus elk ontwerp is un bébé individuel, met zijn eigen technische problemen. Soms duurt zo’n eerste gesprek twee, drie uur. En soms kom je uiteindelijk op iets heel anders uit. Zo bestelde iemand een picknickkist voor zes personen. Van alle stukken servies – kopjes, schotels, glazen, borden – moesten er dus zes in passen. Dat zou een stuk bagage monumental worden. Ik heb toen voorgesteld om drie koffers in plaats van één te maken, die wél verplaatsbaar zouden zijn. Na een jaar discussie ging ze toch akkoord. En nu is ze er nog heel gelukkig mee. Je bouwt een band met je klanten op, daarom kunnen we niet zomaar vertellen hoeveel initialen iemand op zijn koffer wilde hebben. Tenzij ze zo tevreden zijn dat ze zelf rondbazuinen dat ze bij ons zijn geweest.”

Gelukkig zijn dat er nogal wat: Naomi Campbell, Kate Moss, Sharon Stone, Tina Turner, Elton John en Joan Collins. Allemaal gaan ze er prat op bij LV op bezoek te zijn geweest. Dat is niets nieuws. De eerste celebrity die de nog jonge Louis tot zijn klanten mag rekenen is de echtgenote van Napoleon III: keizerin Eugénie. Halverwege de 19e eeuw bestelt zij koffers bij Vuitton voor een reis naar de feestelijke opening van het Suez-kanaal. Als de pasja van Egypte de keizerlijke kisten ziet, bestelt hij zelf ogenblikkelijk zijn eigen koffers en een aantal fruitkisten. Meer staatsmannen volgen: de Spaanse koning, de Russische tsaar en de Indiase maharadja. In opdracht van die laatste maakt Vuitton een luxe theekist, compleet met een zilveren flacon voor schoon water, dat de Indiër onderweg nooit kon vinden. In een paar jaar tijd bouwt Louis een trouw klantenbestand op van rijke wereldreizigers, artiesten en aristocraten. Het bedrijf groeit uit zijn jasje en verkast van Parijs naar een veel grotere werkplaats in Asnières. Aan de Seine, zodat het populierenhout voor de kisten voor de deur kan worden afgeleverd.

Revolutie

Terwijl het toch allemaal zo bescheiden begon. Als 14-jarige jongen heeft Louis een carrière als timmerman in de Jura in het verschiet. Zelf ziet hij dat anders en vertrekt, wegens geldgebrek te voet, naar Parijs: een tocht waar hij twee jaar over doet. De tijdgeest is Louis gunstig gezind. Het is 1837, de industriële revolutie begint net en de Franse koloniale overheersing viert hoogtij. De manier waarop mensen zich verplaatsen verandert in razendsnel tempo: de stoomtrein wint het van de postkoets, luxueuze oceaanschepen worden in de vaart genomen, de automobiel komt in zwang en er wordt hard geëxperimenteerd met het vervoer van reizigers door de lucht. Vuitton leert het vak bij de gevierde bagagemaker Monsieur Maréchal, maar pas als hij in 1854 zijn eigen bedrijf opricht kan hij uit de voeten met zijn eigen ideeën. En die zijn legio. Hij is de eerste die het ronde deksel van postkoetskoffers vervangt door een plat deksel, waardoor ze stapelbaar zijn. Die kisten omspant hij met een grijs geverfde stof, waardoor ze waterdicht zijn. En hij plaatst er een vakverdeling in die naar wens van de klant gemaakt wordt. Simpele vondsten, waarmee Vuitton een compleet nieuwe soort bagage heeft uitgevonden. In 1875 presenteert hij de garderobekist: een enorme koffer die rechtop dienstdoet als kledingkast, compleet met laatjes, opbergvakken en klerenhangers.

Even gehaaid als zijn vader anticipeert Georges Vuitton, die tegen de eeuwwisseling het roer overneemt, op de turbulente ontwikkelingen. Hij papt aan met een scheepsmagnaat die hem de plannen laat zien voor nieuwe, grote passagiersschepen. Daarop ontwerpt Georges een heel lage kist, die praktisch in een scheepshut onder het bed weggeborgen kan worden. Om zeker te stellen dat het de reiziger onderweg niet aan comfort ontbreekt, breidt het assortiment zich steeds verder uit. De koffers en kisten met het duidelijk herkenbare gestreepte canvas, dat de grijze bekleding inmiddels heeft verdrongen, worden een vertrouwde aanblik aan boord van de schepen van de Cunard Line en in de treinwagons van de Oriënt Express. Ook Hollywood weet de inmiddels befaamde Franse malletier te vinden. Douglas Fairbanks, Ginger Rogers, Marlene Dietrich en Cary Grant behoren tot de vaste cliëntèle.

Camper

Het succes is niet alleen aan een goed gevoel voor commercie te danken. De familie Vuitton is geobsedeerd door alles wat met reizen te maken heeft. Georges’ tweelingzoons Pierre en Jean knutselen zelf op 20-jarige leeftijd een helikopter in elkaar: de Louis Vuitton II. Later komen ze met de Louis Vuitton-automobiel, een vervoermiddel waar vaderlief Georges ook niet vies van is. Hij ontwerpt driftig voor de geraffineerde Peugeots en Rolls-Royces, die het winnen van de meer primitieve automobielen. De automobilist wordt verwend met picknickmanden, ijsdozen en voetensteuntjes. Een ingenieuze koffer vervult een dubbelrol: hij biedt plaats aan een reserveband én de eigendommen van de bestuurder en passagiers, en doet ook nog een dienst als ligbad. In 1908 ontwerpt Georges per ongeluk de voorloper van de huidige camper: een auto die in de vrije natuur kan worden uitgeklapt tot een van alle gemakken voorziene leefplek. Compleet met slaapzakken en toilet. De oercamper wordt nooit in productie genomen, maar andere ontwerpen van Georges worden klassiekers. Zoals deSteamer bag, die bedoeld is om aan boord de vuile was in op te bergen. Het wordt een instant-hit en het gebruik blijft niet beperkt tot die ondankbare taak. Het model, dat geldt als de uitvinding van de tegenwoordig populaire onverharde bagage, is nog steeds in productie. Net zoals de eerste weekendtas: de Keepall, ofwel de alleshouder. Nu is het Louis Vuittons absolute bestseller.

Vals

De herkenbaarheid van Louis Vuitton is een van de dingen die in bijna 150 jaar tijd nauwelijks veranderen. Het grijze canvas maakt furore, maar maakt later plaats voor een rood-bruingestreepte, gevolgd door een bruin-caramelkleurig gestreepte versie. Intussen gaan de verhalen over de onverwoestbaarheid van Vuittons reisbagage als een lopend vuurtje over de wereld. Beroemd wordt de brief die een stinkend rijke wereldreiziger aan Georges Vuitton stuurt om hem te complimenteren. Hij had de werelddelen afgereisd op de ruggen van paarden, pakezels, ossen en olifanten. Maar in Colombo ging het mis. Tijdens het overladen van de bagage in een stoomschip flikkerde ze van grote hoogte in het ruim. Slechts één koffer was nog intact. Jawel: het was de Louis Vuitton-hutkoffer. Het bedrijf krijgt al snel te maken met grote hoeveelheden inferieure namaak. Het gestreepte motief wordt om die reden vervangen door een dambordpatroon. Ook dat wordt volop gekopieerd. Vier jaar na de dood van vader Louis, in 1896, ontwerpt Georges als eerbetoon het wereldberoemde monogram-canvas. Voor het eerst tooit het product de identiteit van de maker zo prominent. Georges deponeert het ontwerp meteen als handelsmerk en lobbyt bij regeringen om wettelijke bescherming. Die strijd duurt nog steeds voort: Louis Vuitton geeft € 10 miljoen per jaar uit aan de bestrijding van namaak. Het bedrijf heeft tientallen rechercheurs in vaste dienst die namaak opsporen en vervalsers voor de rechter brengen. Jaarlijks worden zo’n 150.000 namaak-Vuittons in beslag genomen.

Schildpad

In de belle époque reist de elite zich suf en blijft Vuitton hen voorzien van kwalitatief zeer hoogwaardige en al even kostbare pronkjuwelen. Zoals een koffer voor de Franse kolonialist Savorgnan de Brazza, waaruit in een handomdraai een opvouwbaar bed getoverd wordt. Compleet met frame van hout en metaal en een dun, maar comfortabel matras. De vooraanstaande dirigent Leopold Stokowksi bestelt in 1936 een secretairekoffer, met daarin veel ruimte voor zijn bladmuziek en een uitklapbaar tafeltje om aan te werken. Dat eenmalige product wordt later, vernoemd naar de dirigent, in serieproductie genomen en is ook nu nog populair. De in de jaren 30 beroemde zangeres Marthe Chenal bestelt een toiletkoffer, waarvoor de duurste materialen worden gebruikt. Krokodillenleer voor het exterieur, een binnenwerk van hagedissenleer, met daarin kristallen flacons met massief gouden doppen en borstels van schildpad. En de wereldwijde faam kon toch al niet meer stuk. De internationalisering van het bedrijf was dan ook al veel eerder ingezet. Al in 1885 wordt een winkel geopend in de Londense Oxford Street, daarna volgen Australië (1892) en Azië (1894). Twee jaar na de uitvinding van het monogram-canvas, in 1898, sluit Georges Vuitton een deal met de warenhuiseigenaar Wanamaker, waardoor er in één klap vijftig verkooppunten in Amerika bijkomen. In 1911 komt met Egypte ook Noord-Afrika binnen het beheersgebied van LV.

Strijd

De familie Vuitton is echter nog steeds meer geïnteresseerd in kwaliteit dan kwantiteit. Het duurt tot de jaren 70 van de 20e eeuw voordat het bedrijf een echt explosieve groei doormaakt. De dood van Georges’ zoon Gaston-Louis, die het bedrijf drie decennia lang succesvol draaiende hield, luidt een nieuw tijdperk in. In 1977 wordt de aangetrouwde Vuitton Henry Racamier, een voormalig staalproducent,  aangesteld als topman. Hij breidt het beperkte assortiment van standaardproducten snel uit en opent de ene na de andere winkel buiten Frankrijk. Voor het eerst wordt ook geadverteerd. De omzet gaat in dertien jaar vijftig keer over de kop. Maar het gaat mis met Racamiers ambitie. Hij zoekt een kapitaalkrachtige partner die zijn plannen met Louis Vuitton S.A. kan financieren en vindt die in champagne- en cognacproducent Moët Hennessy. Daarmee is LVMH geboren. De bedoeling is dat Louis Vuitton onafhankelijk bestuurd blijft door Racamier, maar meteen na de fusie kibbelen de topmannen over wie er de baas is en uiteindelijk praten ze helemaal niet meer met elkaar. Dan volgt een vuile overnamestrijd, waarbij de recente ’tasjesoorlog’ tussen LVMH en Gucci onschuldig kinderspel is. Trotse winnaar wordt Bernard Arnault, die LVMH nu nog bestuurt. Racamier ligt eruit, de familie verkoopt haar aandeel van 27 procent en het treurige einde van Louis Vuitton als familiebedrijf is een feit.

Alsof het nooit is gebeurd, wordt in Asnières de herinnering aan de familie levend gehouden. In de naast het museum gelegen werkplaats, waar de speciale bestellingen worden gemaakt, lijkt het alsof de tijd stilgestaan heeft. Patrick Vuitton: “de afdeling commandes spéciales functioneert niet wezenlijk anders dan honderdvijftig jaar geleden. De ideale Vuitton-werknemer beheerst niet één, maar iedere fase van het productieproces tot in de puntjes. De mensen die hier werken kunnen alles. Dat geldt ook voor mijzelf. Ik ben hier dertig jaar geleden begonnen en weet wat mijn mensen moeten kunnen om een ontwerp uit te voeren. Dat maakt ons bedrijf heel speciaal. Wij kunnen iets bieden wat de concurrentie niet in huis heeft.”

Nieuwkomer

Tradition et innovation, zo noemen ze het bij LV. Marc Jacobs lijkt er patent op te hebben, maar dan omgekeerd evenredig. Vleugjes historie mengt hij in zijn moderne mode-ontwerpen. Patrick Vuitton is meer een man van de oude stempel, maar hij is te spreken over wat Jacobs doet. “We hebben honderdvijftig jaar bagage gemaakt, het werd tijd om er ook eens iets in te stoppen. Marc Jacobs heeft de esprit van ons bedrijf goed begrepen. In een groot en oud bedrijf als het onze heerst een kracht die de mensen hier maakt tot wat ze zijn. Als nieuwkomer moet je dat respecteren en de geschiedenis van traditie en innovatie accepteren. Jacobs heeft dat gedaan. Hij verwerkt de klassieke Vuitton-stijl op eigen wijze in zijn kleding, vaak met een knipoog. Een enkele keer werken we samen aan bepaalde unieke stukken. Hij is technisch ook heel goed; hij verstaat zijn vak zoals ik het mijne versta.”

Opening

Voor de recent geopende flagship store aan de laagdrempelige Champs-Elysées staan Aziatische toeristen letterlijk in rijen voor de deur om een tas te bemachtigen. Niet omdat er in Azië onvoldoende LV-winkels zijn: alleen in het Koreaanse Busan zijn er acht. Om het nog maar niet te hebben over Hong Kong en de rest van China (elf winkels) of zelfs Vietnam, waar recentelijk een winkel werd geopend in Hanoi. Maar vooral Japanners maken het bont: zij zijn verantwoordelijk voor de helft van de wereldwijde omzet van Louis Vuitton. Het land biedt trots onderdak aan maar liefst 47 winkels en acht servicepunten voor reparaties, speciale bestellingen en informatie. Louis Vuitton zet nu ook voet op Nederlandse bodem: binnenkort kunnen we terecht in de nieuwste winkel in de P.C. Hooftstraat. Voor iedere Nederlandse fashion victim een hele gebeurtenis, voor Louis Vuitton is het slechts een van de vele openingen. Bijna iedere maand wordt een feestje gevierd in een nieuwe vestiging.

Recessies in ieder werelddeel gingen aan Louis Vuitton voorbij. Er lijkt geen einde te komen aan de populariteit van het huis, dat door de decadente uitspattingen van globetrotters van weleer blijvend geassocieerd wordt met luxe en exclusiviteit. Denouveau riche pronkt nu maar al te graag met het herkenbare monogram-canvas, dat semi-nonchalant aan de schouder bungelt. Het is de vraag of het meneer Louis daar om te doen was, maar hij zal zich in zijn graf ongetwijfeld in de handen knijpen. Zou hij wél een LV-doodskist gekregen hebben?  

Info
Louis Vuitton-museum, 18 rue Louis Vuitton, Asnières (even buiten Parijs, te bereiken met metrolijn 13, uitstappen op eindhalte Asnières-Gennevilliers). Alleen op afspraak: tel. 0033 1 4132 3270. De Louis Vuitton-winkel in de P.C. Hooftstraat opent in het voorjaar.
Met Louis op stap
Als je al 150 jaar bagage maakt, dan moet je ook eens gaan vertellen waar je trouwe klanten heen moeten. Daarom is er de Louis Vuitton city guide. De derde editie bestaat uit een paarse bewaarbox met acht handzame deeltjes die samen 32 Europese steden coveren. En ze weten bij Vuitton waar ze het over hebben. Zo is in Amsterdam gekozen voor het Amstel, maar ook het chique Blakes en het bijzondere 717. Eten kan bij Christophe of Zest, drinken bij Morlang of Wolvenstraat 23, stappen in Club de Ville en shoppen bij Le Souk en The Frozen Fountain. Een kader wordt gewijd aan de hotspots op het KNSM-eiland. De vierde editie is medio maart 2002 voor rond de 55 euro in het Frans en Engels te koop in de Louis Vuitton-winkels. Trouwens: als je echt in stijl op stap wilt, dan is het fijn om te weten dat er een speciaal opbergvak voor de Louis Vuitton city guide is ingebouwd in de BMW C1.
Knuffel-Vuitton
Voor het goede doel sloeg Louis Vuitton de handen ineen met de bejubelde fabrikant van luxe teddyberen: Steiff. Die vervaardigde een gelimiteerde oplage van 2000 beren, waarvan er veertig naar ontwerpers werden gestuurd. De opbrengst ging naar een goed doel. De beer die door Louis Vuitton aangekleed werd, bracht het meeste geld in het laatje: zo’n 200.000 euro, waarmee het meteen de duurste teddy aller tijden werd. Een Koreaanse speelgoedfabrikant mocht zich het nieuwe baasje van de prettig gestylede knuf noemen. Hij stelt hem tentoon in zijn eigen teddyberenmuseum op het eiland Jeju.
Collector’s Time
Mettertijd is bijna iedereen het vergeten. Maar Louis Vuitton maakte ooit ook horloges. Het pronkstuk, de Louis Vuitton I, was voorzien van allerhande technische snufjes die onderweg nuttig konden zijn. De lokale tijd, datum, maand en maanstand werden aangegeven en met een draaischijf kon door alle tijdzones worden gereisd. In totaal waren zeven functies gegroepeerd rond één centrale as: een unicum. Het kleinood had een uit één massief blok 18-karaats goud vervaardigde horlogekast en kostte zo’n € 12.500. Begin jaren 90 werd de productie gestaakt. Er waren toen een paar honderd exemplaren gemaakt. Patrick Vuitton gebruikt de zijne steevast nog als hij op reis is. Voor hem is er goed nieuws: eind 2002 behoren horloges opnieuw tot het assortiment van Louis Vuitton.
Land van de rijzende Vuitton
In Azië leven de echte Vuitton-verslaafden, want daar komt de helft van de wereldwijde omzet vandaan. Er is ook een bloeiende zwarte markt, doordat prijzen in de Aziatische LV-winkels anderhalf keer hoger liggen dan elders. De populariteit van het merk is te verklaren door de ongeremde merkengeilheid van de Japanners, wier harten nog op hol zouden slaan van een LV-rijstmatje. Maar misschien zit er een diepere gedachte achter. Naar verluidt heeft Georges Vuitton zich bij het ontwerp van het monogram-dessin laten inspireren door oud-Japanse tekeningen van bloemen. Het bedrijf doet al jaren onderzoek naar de oorsprong van het tijdloze ontwerp, een geheim dat Georges meenam in zijn graf. Daarbij richt men zich vooral op de mogelijkheid van de Japanse inspiratie, maar er zijn nog geen concrete conclusies getrokken. In het Louis Vuitton-museum in Asnières is als hommage aan de trouwe klandizie één kamer ingericht met als thema het japonisme.
LV voor weinig
De kans is groot dat Louis Vuitton-bagage je overleeft. En dus worden authentieke LV-producten tweedehands aangeboden op internet. Of, want dat klinkt beter: pre-owned. Je kunt terecht bij internetveilinghuis eBay, maar ook op andere plekken worden vintage Vuitton-producten aangeboden voor weinig. Wij vonden een golftas van monogram-canvas voor maar € 1900, een whiskykist in zwart Epi-leer voor maar 7.500 euro, de door Louis Vuitton verpakte fashion special van modebijbel Visionaire voor 2.700 euro en een picknickkoffer in monogram-canvas met alle benodigdheden voor een tweepersoons romance, inclusief champagne en flutes. De bescheiden prijs? Zo’n 10.000 euro. Sites met een ruim aanbod zijn www.lv4less.de en www.nvo.com/louisvuitton. Wees op je hoede, want er wordt veel nep verkocht via internet. Een paar tips:
– Het leren label met serienummer in het interieur is nooit apart opgestikt, maar geïntegreerd in het overige naaiwerk.
Iedereen die iets koopt bij Louis Vuitton wordt geregistreerd. Je kunt dus altijd navraag doen naar de eigenaar.
– Louis Vuitton gebruikt niet vaak leer voor haar kisten, maar áls het wordt gebruikt, dan is de hele kist ermee bekleed.
– Het naturel runderleer dat Vuitton gebruikt, verkleurt door de jaren heen. Bij namaak is dat niet het geval.
– Het LV-logo in het monogram-canvas wordt in ere gehouden; er wordt nooit in gesneden of doorheen gestikt.
– Hang- en sluitwerk en ritsen zijn bij een echte Vuitton, ook bij de gangbaardere modellen, van koper.
– Het leren lapje aan het einde van een ritssluiting is altijd puntig gevormd, met de punt naar beneden.
– Het leren merklabel aan de buitenkant van een tas vermeldt meestal: ‘Louis Vuitton Made in France’ en is vastgenaaid met dik okergeel garen. Er is ook een fabriek in Spanje en één in de Verenigde Staten.
Bienvenue à Amsterdam
“Het heeft zo lang geduurd voor we in Amsterdam een winkel kunnen openen”, zegt Patrick Vuitton, “omdat we geen geschikte locatie konden vinden. We openen liever ergens geen winkel dan en deuxième zône.” Statig genoeg bleek het dubbele pand waarop LV beslag legde in de P.C. Hooftstraat. Al maanden tooien LV-reclames de etalageruiten en het gerucht ging dat de winkel nog voor de kerst zou openen. Maar er gebeurde niets. Louis Vuittons baas voor de Benelux, Marina De Smedt, legt uit: “de vertraging ontstond door de achterstand van de gemeente Amsterdam in het behandelen van bouwaanvragen.” Eind oktober kon het werk eindelijk starten. De Smedt: “het verkoopoppervlak wordt 257 vierkante meter en het hele assortiment LV-artikelen zal verkrijgbaar zijn. Van lederwaren en accessoires, prêt-à-porter en schoenen voor dames en heren tot juwelen en pennen. Het wordt een zogenaamde global store, die behalve de oppervlakte vergelijkbaar is met de winkel aan de Champs-Elysées in Parijs.”

Gratis nieuwsbrief
Wil jij mijn reisreportages gratis in je mailbox? Ik stuur je graag eens per kwartaal mijn nieuwsbrief.