Terrassen zat in Barcelona en zodra het zonnetje schijnt zitten ze allemaal tjokvol. Vechten om een plekje, nurkse obers, slecht voer en torenhoge toeristenprijzen – niks aan. Reisjournalist Sander Groen zoekt de droomterrassen op waar het heel anders toegaat: van zuid tot zee en van Montjuïc tot de top van de Tibidabo.
Gotisch sprookje
Aan het schattigste pleintje van de gotische wijk schuilt het mooie Museu Frederic Marès in een middeleeuws paleis. Op de binnenplaats klatert een fontein onder onder de sinaasappelbomen en ’s zomers staat naast een Corynthische zuil het Café d’Estiu geparkeerd; een buitenbar en twaalf tafeltjes. Twee jonge stellen die zo zijn weggelopen uit Sexo y la Ciudad ploppen een fles roze cava open, een clubje hippe homo’s geniet feestelijk van een tafel vol vegetarische tapas en twee toeristen drinken een café amb llet met een tevreden gezicht, omdat ze midden in de zomerse toeristendrukte deze oase van rust vonden. Hier is het tranquilo… De bediening trouwens ook, maar op zo’n sprookjesplek heb je geen haast.
Onder de bogen
Een van de leukste pleintjes van Barcelona zie je zomaar over het hoofd. Verscholen achter hoge huizen verschaft een stiekem poortje in Carrer Elisabets toegang tot Plaça Viçenc Martorell. Bij het deelgemeentehuis is, getuige het bordes vol rozenblaadjes, net een trouwerij geweest, er is een speeltuintje met glijbaan, schommel en wipkip, op het grasveld houdt een vriendenclub een picknick en op bankjes zitten deftige oude dametjes naast piepjonge punkmeisjes, terwijl skaterjongens met afzakbroeken halsbrekende toeren uithalen. In het stilste hoekje onder de bogen kun je terecht bij Kasparo voor ontijt, lunch en tapas of bij Chelo voor misschien wel de lekkerste granizado met verse munt.
Sprookjestuin
Het Antic Hospital de la Santa Creu was ooit het hoofdziekenhuis waar Gaudí overleed, nu biedt het prachtig gerestaureerde monument onderdak aan allerlei culturele instellingen. Bijkomend voordeel is dat de stille en sprookjesachtige binnentuin met renaissancistische zuilen, azulejos en sinaasappelbomen geopend is voor het publiek. Op struikelafstand van de overbevolkte Rambla onthaast je hier helemaal op een trapje of bankje, maar liever nog op het beschutte terrasje van El Jardí. Let wel: alleen van maandag tot zaterdag; zelfs op de zonnigste zondagen blijven de poorten potdicht.
Vrienden maken
De beroemde Boqueria-markt is een leuke plek voor een vroeg ontbijt, maar maak je na negenen uit de voeten want dan arriveren de toeristenhordes. Loop door naar achteren en op een onvermoede zonnige plek vind je het kleurige terras van Bar Ra. Voor het uitzicht kom je hier niet, zo naast een rommelig parkeerterrein, wel om vrienden te maken met het leukste jonge volk van Barça en voor gezonde salades, lekkere bocadillos, dagelijks een daghap in drie smaken (vega, vlees of vis) en een uitgebreid menu uit alle windstreken als het maar gezond is. Reserveren is alleen mogelijk voor het diner, voor lunch of een drankje achter in de rij aansluiten, graag.
Klerencafé
Sla in de beredrukke Carrer de Montcada bij het platgelopen Picassomuseum nu eens niet links- maar rechtsaf. De toeristendrukte van de hippe barri El Born is mijlenver weg en je vindt een oase van rust: de patio van het middeleeuwse Palau del Marquès de Llió. Daarin huist het bezoekwaardige Museu Tèxtil, maar de vraag is of iemand daar ooit een voet binnenzet, want het terras van het bijbehorende Tèxtilcafè is té bekoorlijk. Onder grote witte parasols is er ’s morgens een fijn ontbijt met goeie koffie, elke middag een daghap voor een prettige prijs, ’s avonds als het zo uitkomt live jazz en altijd slome bediening, zodat je het niet in je hoofd haalt om haast te hebben.
Torens van Avila
Poble Espanyol is een openluchtmuseum met alle bouwstijlen van Spanje bij elkaar, gebouwd voor de Wereldtentoonstelling van 1929. De Barcelonezen komen er dolgraag eten en drinken en de terrassen zitten bomvol, maar het mooiste uitzicht weet niemand te vinden: bovenop de Torres de Avila. De entree is gek; meteen na de poort maak je rechtsomkeert en beklim je een stellage die op instorten lijkt te staan, om uit te komen in een leegstaande nachtclub, ooit een van dé hotspots van Barcelona. Daar pak je de lift naar een klein en lief terras, ontworpen door Javier Mariscal. De bediening is vriendelijk, het bier koud en het eten Spaans, maar de grote troef is het panorama van Barcelona.
Bron van de kat
Aan het einde van onze zwoele zondagmiddag – toch een toptijdstip om met een ijskoude cerveja onderuit te zakken in het zonnetje – hadden we pech; La Font del Gat was al gesloten. Het is even zoeken – volg de de kronkelweg tussen Fundació Miró en Museu Etnològic, loop het pad in bij het bordje ‘tourist information’ en neem het liftje naar beneden – maar dan heb je ook wat. Op het bekoorlijkste plekje van de pretberg Montjuïc, met uitzicht op de Sagrada Familia, bedacht meestermodernist Josep Puig i Cadafalch een sprookjestuin met prieeltjes, beeldjes, fonteintjes en vijvertjes. Prachtplek om te lunchen, maar kom op tijd, want de siësta duurt hier de rest van de dag.
Panoramaterras
Bij Mirablau op de Tibidabo betaal je behalve je cocktail ook voor het uitzicht. Hangend aan de helling van de pretberg is dit het panoramaterras pur sang, met een weergaloos zicht op zee en de hele stad. ’s Nachts is dit een van Barça’s hipste clubs, rond zonsondergang staan de Porsches en Hummers driedubbel geparkeerd en is het een ontmoetingsplek voor de jetset. Het verderop gelegen terras, tegenover het funicular-station, hoort ook bij Mirablau, maar is relaxter. Tip: zorg ervoor dat je op tijd boven bent – vanaf metrostation Tibidabo vertrekt de laatste Tramvia Blau rond zessen, daarna rijden bussen of is het een fikse klim.
Pluk de dag
De hippe Carpe Diem Lounge Club heet ook de wel ‘de club van Kluivert’. De stervoetballer is eigenaar en heeft Baja Beach als buren – maar CDLC is een stuk stijlvoller dan dat Hollandse hellehol. Verwacht niet dat je hier knus onder de Catalanen bent, maar pal aan het platja van Barceloneta is dit een puike plek om op het terras, gemoedelijk onderuitgezakt in de loungekussens, bij bubbels of een cocktail te genieten van de zonsondergang. Dat terras ligt wel aan de strandrand precies achter de plankieren die zanderige voeten moeten voorkomen en onder de drukbevolkte flaneerboulevard, dus op inkijk van alle kanten kun je rekenen – dat is nog eens zien en gezien worden.
Het dak op
Voor een geheim plekje aan de haven moet je het dak op, en wel naar La Miranda del Museu, het reusachtige dakterras van het Palau de Mar, waarin het Catalaans Historisch Museum huist. Een kaartje is niet nodig; gewoon binnenlopen en de lift nemen. Beneden zijn de terrassen peperduur en bomvol, boven geniet je in stilte van een prachtpanorama terwijl de zon zachtjes wegzakt achter de Montjuïc. Vooruit, een beetje jammer is het wel dat je niet zomaar de haven in kunt koekeloeren, omdat de tafeltjes niet tot de rand reiken, maar dat is meteen een goede reden om tussen cocktail, tapas en koffie door even de benen te strekken.
Bonusterras: aan hét plein
Geheim is het niet en stil evenmin, maar wel een Barcelonees instituut. Café Zurich heeft een ruim terras met uitzicht op Plaça Catalunya, blaakt in het zonnetje, de bediening is vertrouwd Catalaans knorrig en de prijzen zijn fatsoenlijk – en dat is heel anders op de Rambla, die hiervandaan afloopt naar zee. Het oorspronkelijke café uit de jaren 20 moest wijken voor winkelcentrum El Triangle, maar werd later gereconstrueerd. De broodjes zijn niet best, maar met een koffie, cola of caña is het een prima plek om uit te blazen van een partijtje shoppen bij FNAC, Camper of Zara, strategisch gelegen om af te spreken en onbetwist de beste stek van Barça om mensen te kijken.
Bonusterras: op het water
Ook al niet geheim, want om de grote boot in de Port Vell kun je niet heen – de dobberende dependance van een nachtclub in Sant Gervasi met dezelfde naam. Bij Luz de Gas eet en drink je niet aan maar óp het water. Prijzig is het, maar de huisgemaakte tapas zijn top, de dito sangria drinkt weg als limonade en je kunt naar hartelust mensenkijken, want op de kade en de honderden plezierjachtjes in de haven is het een drukte van jewelste. Eten kan op het onderdek, drinken op het dak, in beide gevallen onder grote witte parasols, na zonsondergang flakkeren de kaarsen en na middernacht gaan de tafels en stoelen opzij voor live salsa.