Verwenparadijzen schieten als vijfsterrenpaddestoelen uit de grond – ook in Thailand is ‘wellness’ hét toverwoord. Lotusbad, kokosscrub of voetenmassage op het strand, alles is sanuk en sabai in het land van de glimlach.
Zacht getsjirp van tropische vogels klinkt uit het plafond, kaarsen flakkeren en het is behaaglijk warm. Ik lig op mijn buik, mijn gezicht hangt boven een schaal lotusbloemen. Een minimeisje masseert mijn rug, nek, hoofdhuid, benen, voeten. De zoete lotusgeur dringt mijn neusgaten binnen, het tsjirpen vervaagt en bij iedere aanraking ben ik verder weg. Secondes lijken minuten, minuten duren uren. Verrukkelijke uren.
Mijlenver klinkt een zachte stem. “Mistel, please tuln ovel.” Wat? O, ik was in slaap gevallen. Ik verontschuldig me met een glimlach. “Don’t wolly,” zegt het minimeisje, “that happens always, mistel. It’s goooood. You’le lelaxed.” Slaapdronken draai ik me om en glijden geoliede warme handen over mijn lichaam. Subiet dommel ik weer in – met een jetlag als eminent excuus.
Een aloude Thaise wijsheid leert dat het leven geen zin heeft als het niet sanuk(plezierig) en sabai (ontspannen) is. Dat wrijven ze je in ook. In de teakhouten lounge worden me een potje kruidenthee en een bordje verse ananas gebracht. Niet vaak was ik zo prettig sloom.
Heksenketel
Op iedere straathoek in Bangkok glittert een gouden tempel onder de tropische zon. Duizenden gouden boeddha’s koekeloeren of Thais en toeristen vredig langs elkaar heen leven. Maar voor je rust kom je niet naar Bangkok. ‘One night in Bangkok and the tough guys tumble,’ zong Murray Head en zo is het maar net. De Thaise hoofdstad is de gekste heksenketel van Azië.
Stadsbussen spugen vette zwarte rookwolken uit, auto’s schieten met piepende banden van links naar rechts, tuktuks spelen voor brommertaxi en achtbaan tegelijk en daar kriskrassen weer legio brommertjes tussendoor. Met doodsverachting overstekende voetgangers maken het spektakel af. Het is tegen de veertig graden, de luchtvochtigheid is 98 procent en Bangkok speelt zich voor mijn neus af als een geflipte psychologische thriller. Fantastisch.
Voor serene stilte, weldadige warmte, kabbelend water, totale ontspanning en puur genot moet je in Bangkok niet wezen. Wel dus, want verwentoerisme is in. En hier kunnen ze er wat van.
Lotusbad met uitzicht
Voor de luxehotels in Bangkok is 2005 het jaar van de spa. Massages, stoombaden en ontslakken staan op het programma. Kiezen uit het ontspanningsmenu levert stress op: er is Thaise massage, voetreflexologie, Reiki-meditatie, aromatherapie, bodywraps, gezichtsmassages en talloze soorten scrubbeurten. Alle spa’s bieden tientallen tot honderd behandelingen, van een vlotte facial voor een paar tientjes tot duizenden euro’s kostende meerdaagse verwenpakketten.
Het Oriental Hotel was in 1876 het eerste luxehotel van Siam, zoals Thailand toen heette. Beroemde gasten van Liz Taylor tot Leonardo DiCaprio lieten zich per varende limousine naar de overkant van de rivier brengen, waar in een Thaise houten villa de decadente hotelspa is ondergebracht. In het Shangri La-hotel ontspan je in een lotusbad met uitzicht op de Chao Phraya-rivier. En het Banyan Tree Hotel claimt op de 51e tot en met de 54e etage de grootste spa ter wereld te hebben. Voor 500 euro per nacht boek je er een suite met je eigen mini-spa.
Geen stap buiten je hotel zet je zo nog. Jammer, want dan mis je het meeslepende koninklijk paleis en het heiligste beeld van Thailand, de smaragden boeddha, net als de leukste plek voor een traditionele Thaise massage: de Wat Pho-tempel. Tussen het klatergoud nemen tientallen masseurs hun klanten voor een paar euro urenlang onderhanden. Al dat rekken en strekken zelf leren kan ook: de massageschool in de tempel is de beste van het land. Voor 140 euro ken je in vijf dagen de kneepjes.
Koninklijke retraite
Alle oases ten spijt blijft Bangkok een heksenketel. Fascinerend, maar na een paar dagen ook een tikkeltje beklemmend. Een goedkope binnenlandse vlucht is zo geboekt; twee uur later lig ik op het strand onder een palmboom aan de Golf van Thailand.
‘Het laatste onontdekte tropische paradijs op aarde’ wordt Koh Chang genoemd. Sinds het grootste eiland van Thailand en de omringende archipel van vijftig eilandjes werden gebombardeerd tot nationaal park kwam het toerisme schoorvoetend op gang. Vooral rugzakkers, maar de Thaise regering wil Koh Chang nu upgraden. Thaise beroemdheden hebben het eiland al ontdekt; dit is de favoriete retraite van koning Bhumibol. Verwenparadijzen schieten als vijfsterrenpaddestoelen uit de grond.
Mijn hangmat bungelt boven het aangeharkte privéstrand van het fonkelnieuwe Amari Emerald Cove Resort. Er wordt proefgedraaid voor de officiële opening. De manager loodst me tussen houten geraamtes en cementzakken door waar een compleet spa-dorp verrijst. Straks spartel je er zo binnen vanuit het olympische zwembad. Intussen kan ik voor de broodnodige ontspanning terecht in twee tot spa geïmproviseerde suites of een chic paviljoentje op het strand.
Onbekommerd luieren
Uit het menu van zestien pagina’s kies ik de aromatherapie; een drukpuntmassage met essentiële oliën en als doel energiebanen te deblokkeren en de bloedsomloop te stimuleren. Een uur lang worden mijn spieren gekneed, op de achtergrond ruist de Golf van Thailand. Knapsanuk.
Voor een onbekommerde luiervakantie hebben hotelgasten hun handen vol aan het resort. Maar wie eropuit wil, heeft keus zat: stuur eens een olifant tussen bananenplanten en rubberbomen door, scheur in een jeep door de jungle met gifslangen en slingerapen, barbecue op een onbewoond eiland, snorkel boven de koraalriffen, duik een grot binnen of poedel onder een waterval.
Maar de meest bevredigende bezigheid in deze tropische idylle is niks doen. Gewoon met een koel glas wijn op de veranda genieten van de unieke achtergrondmuziek van de Rana Kochang, een kikker die alleen hier woont en elke avond met de hele familie een uitbundig kwaakconcert geeft.
Kokoseiland
Vanuit een pruttelende Fokker zie ik een tachtig meter hoog boeddhabeeld in lotushouding en een gewaad van bladgoud. Big Buddha is hét herkenningspunt van Koh Samui. In het souvenirwinkeltje verkoopt een schuchtere monnik in oranje habijt miniboeddha’s voor een euro.
Koh Samui is het paradijs voor zonaanbidders. Ieder zandkorreltje is handmatig gecontroleerd op suikerwitheid en fluweelzachtheid, de palmbomen zijn even scheef getrokken zodat uw hangmat nog iets comfortabeler ligt en bij het warme zeewater is een extra scheut azuurblauw gedaan, zodat het bijkans fluoresceert. Ergo: hierheen voor het archetypische bountystrand.
Ooit was Samui ’s werelds grootste kokosplantage, maar het is niet meer zo vredig als de naam, ‘kokoseiland’, doet vermoeden. Samui staat bol van de bouwwoede. Voor het einde van dit jaar openen er weer tien nieuwe luxehotels, goed voor duizend extra kamers en suites. Om de toeristische influx te kunnen verwerken, komt er een tweede vliegveld – terwijl Samui amper groter is dan Texel.
Detox holiday
Het verwentoerisme trekt de verwendste nesten aan: glamourduo David en Victoria Beckham, acteur Hugh Grant, supermodel Naomi Campbell en popster Kylie Minogue bliezen hier uit. Britten zijn stapel op Samui, mede door een recente reality soap van de BBC. Daarin ging een roedel b-sterren onder aanvoering van Kim Wilde op detox holiday. Een week lang hongerden ze zich uit in een vijfsterrenresort op Samui.
Hoogtepunt van het ontslakken was de rubberen slang die La Wilde in haar derrière geduwd kreeg om haar interieur schoon te spoelen. De Britten sloegen massaal aan het boeken. Nu door de tsunami algemeen bekend is dat onze minister Remkes jaarlijks vakantie viert op Samui, zullen de Nederlanders geheid volgen.
Luilakkenyoga
Bij terugkomst op het minivliegveldje van Samui – twee bamboehutten, de een aankomsthal, de ander vertrekhal – blijkt mijn vliegtuig een uur vertraging te hebben. Dat komt goed uit, want hoewel ik elke dag op een massagetafel lag, heb ik er nog geen genoeg van. En dus bestel ik een Thaise massage in de airport spa.
Het gaat er bij zo’n traditionele Thaise massage ruig aan toe, was me verteld. Je ledematen worden in standjes getrokken waarvan je geen benul had. ‘Yoga voor luilakken’ wordt het ook genoemd, omdat je zonder er zelf iets voor te hoeven doen in yogaposities wordt gevouwen. Thaise massage werd in de tijd van Boeddha uitgevonden door ene dokter Zjivago en oorspronkelijk alleen beoefend door monniken.
Nu bestel je een Thaise massage op je hotelkamer, op het strand en zelfs op het dwergvliegveldje van Koh Samui. Een full treatment duurt twee uur, maar ik krijg een spoedbehandeling. Daardoor wordt overgeslagen wat ik het meest vreesde: het onderdeel waarbij de masseuse over je ruggengraat wandelt. Gelukkig maar.
Verslaafd
Na afloop kom ik met een glas gemberthee in een loungestoel langzaam terug op aarde. Ik voel me prettig suf, maar mijn spieren zijn fit en het bloed pompt door mijn lichaam. Een aan het tentdoek gekleefde gekko kijkt me verwonderd aan, een kleurig parkietje vliegt kwetterend voorbij en op de landingsbaan kwakt een propellervliegtuig neer als een exotische bromvlieg.
In het land van de glimlach stap ik ontspannen op het vliegtuig naar huis. Glimlachend, want na een week verwennerij ben ik verslaafd. Gelukkig heeft Schiphol ook een spa.